Ik ben Tacha, een sportieve vrouw van 41 die helemaal te vinden is voor alles wat snel is en het liefst met een goede beat bij. Ook met sporten, ik hou van explosieve sporten en als instructeur kan ik me daar helemaal in uitleven.

Yoga... nee dank u, dat is niks voor mij.

Dat waren mijn gedachten, tot mei 2018.

Het nieuws dat ik borstkanker had sloeg in als een bom, ik zag mijn (sport)dromen smelten als sneeuw voor de zon, alles waar ik zo hard voor gewerkt heb, want naast de kanker moest ik al rekening houden met multiple sclerose. ‘Chemotherapie’ was het woord dat ik niet wilde horen en het daarbij horende ‘intensief sporten zal niet meer gaan’ ook niet. Ik mocht wandelen, zwemmen en jawel .. yoga doen.

Met een klein bang hartje en heel zenuwachtig stapte ik de Bodybalance les van een collega instructeur binnen... De eerste les ging vlot, ik ben natuurlijk niet zo flexibel en was snel uitgeput maar op de één of andere manier was ik geïnteresseerd in wat mijn lichaam zou ervaren. Ik bleef dus gaan naar de les, met vallen en opstaan (soms letterlijk...) en stap voor stap ontdekte ik de liefde voor yoga.

De oefeningen hebben me na de operatie geholpen om terug beweging in mijn arm te krijgen zonder overbelasting en er kwam rust in mijn hoofd. Rust in de chaos van het constante geloop naar het ziekenhuis.

Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.

We zijn nu 2021 en gaandeweg heb ik me verder verdiept in yoga. Ondertussen heb ik ook mijn licentie Bodybalance gehaald en ondanks ik een intensieve sporter blijf, met aanpassingen wel, heeft yoga ook een plaats in de sport routine.

Soms geeft jouw levensweg je totaal nieuwe inzichten en die grijp je dan vast met beide handen.

Of zoals Pipi Langkous zegt: “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.”

#nevergiveup

Namasté,
Tacha